فرزاد مقدم ::
چهارشنبه 87/1/21 ساعت 12:55 صبح
درد نامه
درد در کوچه پس کوچه های وجودم پرسه می زند
راه گریزی نیست
راه مقابله ای نیست
گل فروشِ تنها
با گلهای کاغذی
کبودی ِ پای چشم کودک
ضجّه ای سرخ
نگاهی مسموم به حبابی از محبّت
وپاسبانی خفته به خواب ِ سرسپردگی
غروری تحقیر آمیز و طایفه ای پست
کهولت ِ تلخ ِ تفکّر
وقانونی تَرک خورده به الزام ِ تکرّر
.
.
.
کودکی ِ تخریب شده
به شکنجه ی از بر کردن ِ صفحات ِ سفید
تملّقی بس زیرکانه
و ترفیعی بس ناعادلانه
گونه های سرخ و گلگون
که کاش از سر ِ شور و سرور بود
نه پذیرای سیلی ِ به اسم مصلح
که فقط صفحات ِ درد نامه اش را مستند می کند
صداقت ِ به یغما رفته
به دست ِ پر منفعت ِ دروغ
وبازاری گرم و پر سکّه از تظاهر
و نَمی از باران
که نمی دانم آیا کافیست برای ِ پاک شدن؟؟؟
نوشته های دیگران()
